Het Zalig Nietsdoen

Kunnen we vandaag de dag nog wel gewoon lekker lummelen en de tijd loslaten? In een wereld vol prestatiedruk, sociale verplichtingen, Facebook en Snapchat lijkt voor veel mensen de ‘uitknop’ zoek.

Met de tentoonstelling Het Zalig Nietsdoen wil Museum Kranenburgh zijn bezoekers deze zomer een heerlijke oefening bieden in echte vrije tijd. Gastcurator en tentoonstellingsmaker Eelco van der Lingen koos voor hedendaagse kunst die je niet alleen bekijkt, maar ook aan den lijve ondergaat. Werk van 25 kunstenaars daagt je uit om het echte nietsdoen te ontdekken. Kranenburgh staat volledig in het teken van onthaasting en overgave aan het zalig nietsdoen.

Kunst om te ondergaan

Spannende installaties nodigen de bezoeker uit om langzamer te bewegen, langer te kijken, lekker te hangen of stil te staan. Ieder werk roept associaties met nietsdoen op: nutteloosheid, ontspanning, stilstand of prikkelloosheid. In de installatie van kunstenaar Navid Nuur (NL/IR, 1976) mag je bijvoorbeeld nutteloos schieten met pijltjes, gemaakt van papier dat je uit serieuze kunstbladen scheurt. David Rickard (NZ/UK, 1975) nodigt de bezoeker uit om liggend de rotatie van de aarde te ervaren. Het echte ‘niets’ wacht in een ruimte zonder hoeken of diepte, ontworpen door Matthijs Munnik (1989). Naast installaties zijn er schilderijen, foto’s, video’s en objecten die aandacht vragen voor een veelvoud aan doelloze activiteiten. Zoals een nagelsalon van Tanja Ritterbex (1985) of een voortdurende handstand-video van Marijke van Warmerdam (1959).

Onthaasting anno nu in Bergen

In het Bergen waar kunstenaars honderd jaar geleden al rust en inspiratie vonden, nodigt Kranenburgh zijn bezoekers uit zich onder te dompelen in de zaligheid van onthaasting. Een serie schilderijen van Diederik Gerlach (1956) neemt je mee naar Duitse vakantieoorden of Urlaubsorte. De vintage taferelen doen in sfeer denken aan de vroeg-twintigste eeuw, waardoor een verbinding met het werk van Bergense School-schilders snel gemaakt is. Ook hierin staan het landschap met zijn rustzoekers en het strand met lome zonaanbidders vaak centraal, zoals in het werk van Kasper Niehaus (1889-1974).

Inge Meijer, Oceanic feeling, 2017. Foto Peter H Toxopeus

Deelnemende kunstenaars

David Rickard (NZ/UK, 1975) | Navid Nuur (IR/NL, 1976) | Tanja Ritterbex (NL, 1985) | Marijke van Warmerdam (NL, 1959) | Matthijs Munnik (NL, 1989) | Feiko Beckers (NL, 1983) | Tom Friedman (US, 1965) | Ryan Gander (UK, 1976) | Claire Harvey (UK, 1976) | Harrie Kuyten (NL, 1883-1952) | Inge Meijer (NL, 1986) | Henry Moore (UK, 1898 - 1986) | Bruce Nauman (US, 1941) | Kasper Niehaus (NL, 1889-1974) | Roman Signer (CH, 1938) | Erwin Wurm (AT, 1954) | Heinrich Zille (DE, 1858 – 1929) | Diederik Gerlach (NL, 1956) | Ed van der Elsken (NL, 1925 – 1990) | Rineke Dijkstra (NL, 1959) | Jeroen Eisinga (NL, 1966) | Jonas Lund (SE, 1984) | Alain Sechas (FR, 1955) | Natalia Toret (NL, 1976) | Pauline Eecen (NL, 1925)

Eelco van der Lingen

Tentoonstellingsmaker Eelco van der Lingen (1971) was directeur bij Nest in Den Haag, gastcurator bij onder meer het Centraal Museum in Utrecht (Lekker Licht, 2016) en werd eerder dit jaar benoemd tot curator moderne en hedendaagse kunst bij het Fries museum in Leeuwarden. Van der Lingen behoort tot een generatie tentoonstellingsmakers die met verve een brug weet te slaan tussen een breed publiek en experimenteel werkende kunstenaars die hun naam nog moeten vestigen.

Navid Nuur,Untitled (Distant relations between lovers could fail by the lack of your true focus),1986-2013.Foto Aad Hoogendoorn