Dromen in fotografie
Kandó en Van Meene vertegenwoordigen heel verschillende generaties. Wat hen verbindt is de droomachtige kwaliteit die spreekt uit beider werk. Aan die ‘dromen in fotografie’ liggen heel verschillende beweegredenen en werkwijzen ten grondslag: wat voor de één een vlucht uit de werkelijkheid betekende, is voor de ander een nauwkeurig geregisseerde realiteit.
Ata Kandó
Het werk van Ata Kandó toont grote variatie: van Parijse modefotografie en de Zuid-Amerikaanse jungle tot haar leven met fotograaf Ed van der Elsken. De series Droom in het Woud en Kalypso en Nausikaa, met portretten van haar kinderen in een sprookjesachtige setting, ziet Kandó als haar beste werk ooit. Het fotoboek Droom in het Woud uit 1957 wordt opnieuw uitgegeven en verschijnt bij de tentoonstelling.
Hellen van Meene
Waar Kandó nog voorzichtig speelt met het portretteren van ontluikende adolescentie, heeft Hellen van Meene zich nadrukkelijker gewijd aan dit thema. In haar dromerige portretten van kinderen zoekt ze het kwetsbare evenwicht tussen kind-zijn en volwassenwording. Haar serie Dogs and girls toont kinderen geflankeerd door honden met bijna menselijke gelaatsuitdrukkingen.
