Jan Sluijters
De scheiding tussen de dans- en beeldende kunstwereld was een eeuw geleden minder groot dan nu en als creatieve vernieuwer maakt Leistikow kennis met de Nederlandse avant-garde. Ze poseert voor kunstenaars als Jan Sluijters, Else Berg tekent haar, Mommie Schwarz ontwerpt haar affiches en ze danst met maskers van beeldhouwer en sierkunstenaar Hildo Krop. Ook dichters hebben haar op de korrel. Begin jaren twintig verdedigt Adriaan Roland Holst haar in een ingezonden brief in de Alkmaarse Courant. Twee jaar geleden dook een gedicht voor haar op van Bertolt Brecht, hij is diep onder de indruk van Leistikow. Pionier van een nieuwe wereld bevat werk van deze kunstenaars, maar ook van Elfriede Lohse-Wächtler, Hugo Erfurth, Hanns Holdt en Harmen Meurs.
De beelden van Edmund Möller, destijds een bekende beeldhouwer in Dresden, zijn voor zover bekend voor het eerst in Nederland te zien. Opvallend zijn de gedraaide houding van de danseres, het achterover geworpen hoofd en het volledig opgaan in de dans. In deze beelden geeft Möller de extase van het dansen weer.
Bergen
In het kielzog van haar kunstenaarsvrienden maakt Leistikow aan het begin van de 20e eeuw kennis met Bergen. Ze komt er graag en heeft vrienden waar ze kan logeren. Met haar gezin woont ze enkele jaren in het huis Onder de Peppels in Schoorl, gemeente Bergen, dit huis staat er nog steeds. Voor haar dansoefeningen wijkt ze graag uit naar het strand. Als ze aan het einde van haar leven ziek is, keert ze vaak terug naar Bergen. Haar zoon Igor ontwerpt een huis voor haar aan de Rondelaan in Bergen, maar voordat ze het kan betrekken sterft ze.
Gefluit en gejoel
Leistikow wordt in 1885 geboren in het Duitse Bückeburg. Ze volgt een opleiding aan de kunstnijverheidsschool in Dresden en ontdekt dan haar talenten bij de danskunst. Vóór de Eerste Wereldoorlog bouwt ze een succesvolle carrière op en gaat op tournee naar Rusland. In 1914 treedt ze voor het eerst op in het Panopticum – het latere Centraal Theater – aan de Amstelstraat in Amsterdam. In Duitsland een beroemdheid, maar in de hoofdstad wordt ze met gefluit en gejoel onthaald. Het publiek weet niet hoe het moet reageren; Leistikows manier van dansen is nieuw, heeft niets te maken met klassiek ballet, ze bedenkt haar eigen bewegingen.
Succes
Om het goed te maken, nodigt de directeur van het Panopticum de Amsterdamse kunstwereld uit voor een optreden, bij dit publiek oogst ze wel succes. Als ze zich na de Eerste Wereldoorlog en haar huwelijk met een Nederlandse rozenkweker definitief in Nederland vestigt, krijgt ze een warm welkom, Nederland is een danseres van naam en faam rijker. Ze treedt op in veel theaters, waaronder Carré en het Concertgebouw. De Stadsschouwburg in Amsterdam is haar lievelingsplek, Leistikow groeit uit tot dé danseres van dit hoofdstedelijke theater. Ook maakt ze een succesvolle tournee door Nederlands-Indië en geeft ze les in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam.
